Μία από τις πρώτες εικόνες που θα αντικρίσει ο επισκέπτης που έρχεται στον Τυρό στο δρόμο από Αθήνα, εκτός από το απέραντο γαλάζιο και τον Τυρό που απλώνεται αμφιθεατρικά μπροστά του, είναι οι τρεις ανεμόμυλοι που δεσπόζουν στο λόφο πάνω από το λιμάνι του Τυρόυ και κάτω από το αρχαίο Κάστρο. Αν και χωρίς τα κατάλευκα τριγωνικά πανιά τους δεμένα στις αντένες να στριφογυρίζουν ανάλογα με τη φορά του αέρα, που προκαλούσαν δέος και θαυμασμό σε όσους τους αντίκριζαν, στο όχι κι τόσο μακρινό παρελθόν, εξακολουθούν να είναι και σήμερα εντυπωσιακοί και να καλωσορίζουν τον επισκέπτη στον Τυρό.
Οι ανεμόμυλοι σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων κατασκευάστηκαν γύρω στο 1920 από τον Κρανιδιώτη Πούλη και ως τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1950 οι μυλόπετρες τους έτριβαν το σιτάρι και το μετέτρεπαν σε αλεύρι, πολύτιμο συστατικό της διατροφής των κατοίκων της περιοχής, κυρίως τα χρόνια της Κατοχής. Υπάρχουν συγκινητικές ιστορίες για την λειτουργία των ανεμόμυλων τα δύσκολα αυτά χρόνια.
Σήμερα, και οι τρεις ανεμόμυλοι, χαρακτηρισμένα μνημεία από το Υπουργείο Πολιτισμού, μετά από ιδιοκτησιακές εναλλαγές συνεχίζουν να στέκουν αγέρωχοι, με τους δύο από αυτούς να έχουν αποκτήσει νέα χρήση, καθώς έχουν αναπαλαιωθεί και μετατραπεί σε κατοικίες.
Αν και λίγοι το παρατηρούν, στον Τυρό υπάρχει και τέταρτος ανεμόμυλος, και πιο συγκεκριμένα στον ομώνυμο λόφο «Μύλος», που βρίσκεται στην περιοχή του Άνω Τυρού. Είναι σε κοντινή απόσταση από το λόφο του Άη Λιά με τα χαλάσματα της ομώνυμης εκκλησίας, που κτίστηκε το 1878, αλλά δε λειτούργησε ποτέ, καθώς ένας δυνατός αέρας γκρέμισε τη σκεπή και τους τοίχους της. Ο συγκεκριμένος ανεμόμυλος κατασκευάστηκε γύρω στο 1880 αλλά σταμάτησε πολύ σύντομα η λειτουργία του καθώς με δυσκολία έπιανε τους κατάλληλους ανέμους ώστε να δοθεί η κατάλληλη ώθηση στις μυλόπετρες να κινηθούν. Έτσι, τα εξαρτήματά του μεταπωλήθηκαν σε έναν εκ των τριων ιδιοκτητών των μύλων του Κάστρου, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στο νέο ανεμόμυλο. Απο το μύλο αυτό, διασώζεται ως σήμερα το εξωτερικό πέτρινο οικοδόμημα, που η κυκλική του μορφή, χωρίς την κωνική στέγη, θυμίζει ότι κάποτε υπήρχε και εκεί ένας ανεμόμυλος.