Το Βυζαντινό Κάστρο του Οριόντα ή Ρέοντα, βρίσκεται στα ΒΔ της Παλιοχώρας στην κορυφή του βουνού Ορίοντας. Υψώνεται στη βόρεια άκρη του οροπεδίου της Βασκίνας, κοντά στην έρημη πλέον Παλαιοχώρα. Ο Οριόντας ήταν οχυρωμένος βυζαντινός οικισμός. Ο οικισμός εγκαταλείφθηκε το 17ο αιώνα, όταν άρχισε να ακμάζει ο γειτονικός Πραστός.
Το κάστρο απαντά σε έργα περιηγητών, όπως στον Leake, στον Curtius, στον Bursian και στον Philippson. Η ονομασία «Οριόντας» προέρχεται πιθανώς από τον αρχαίο οικισμό Ορειοί (παλαιότερη ονομασία των Βρασιών ή Πρασιών).
Ο Ρέοντας (Rionde) αναφέρεται στο Γαλλικό Χρονικό του Μορέως (§ 868-869) περί το 1303, σχετιζόμενος με τη γειτονική κώμη Seate (Σίταινα), τμήμα της οποίας δόθηκε ως αντιπαροχή στον κόμη της Κεφαλονιάς Ριχάρδο Ορσίνι, για την αποπληρωμή παλαιότερου χρέους του Φίλιππου της Σαβοΐας. Αναφορά στον Ρέοντα συναντάμε και σε Χρονικό που αποδίδεται στον Σφραντζή σχετικά με την ανταλλαγή της Αθήνας και της Θήβας με περιοχή της Τσακωνιάς που δόθηκε στη σύζυγο του Antonio Acciaiuoli Μαρία Μελισσηνή, μετά το θάνατό του τελευταίου το 1435.
Από τον Οριόντα προέρχεται και ο εκκλησιαστικός τίτλος της επισκοπής Ρέοντος (αργότερα έγινε και Πραστού), η οποία αναφέρεται από τον 13ο αιώνα σε χρυσόβουλο του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου, αλλά και το προσονύμιο Ρεοντινός, που έχει δοθεί στο εγκαταλελειμμένο μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο σημείο βρέθηκαν εργαλεία και σκεύη από τη Νεολιθική εποχή.
Λείψανα τετράγωνου πύργου που διατηρείται ακόμη σε ύψος περίπου 3μ. σώζονται στο μέσον της ανατολικής πλευράς του τείχους. Ο πύργος είναι κατασκευασμένος από αδρά επεξεργασμένους λίθους, ασβεστοκονίαμα και τμήματα κεράμων.
Κατάλοιπα ενός ακόμη πύργου σε χειρότερη κατάσταση διατήρησης διακρίνονται στη νοτιοανατολική γωνία του κάστρου. Επίσης, εντός περιβόλου εντοπίζεται και πεσμένο τμήμα αψίδας ανοίγματος με κεραμοπλαστική διακόσμηση.